Historie

Activia logo 60 jaar witte achtergrond Volleybalvereniging Activia


1956-2016

Activia 60 jaar

 

Activia 1957 1957: Één van de eerste herenteams, tijdens een toernooi in Haps. Henk van Gelder, Toon Hermans, Theo Verbeek, Piet van Els, Ben van de Vorle, Piet van de Bungelaar, Jan van Goch, Piet Weijmans, Louis van Loosbroek, Huub van de Bungelaar.
Activia dames 1960 1960: Dames 1 kampioen. Martien Dekkers, Louis van Loosbroek, Riet Christiaans, Joke Jansen, Riek Hendriks, Cor van Sambeek, Jan van Goch, Rietje Maassen, Thea Maassen, Nelly van Bree, Els Bouwmans.
Activia heren kampioen 1960 1960: Heren 1 kampioen. Tevens een relletje rond de zelf aangeschafte singlets van de heren; dat hoorde toch echt niet.
Burgemeester Schampers 1960: Hoera; burgemeester Schampers stelt een auto beschikbaar voor de uitwedstrijden: de gemeente als eerste sponsor.
Jurywagen Pinkstertoernooi 1960 1960: Jurywagen op het Pinkstertoernooi.
Heren spelen in de Hoefslag 1961: de thuiswedstrijden worden gespeeld in gymzaal De Hoefslag
Pinkstertoernooi 1963 1963: Pinkstertoernooi. Het evenement had ook duidelijk de zegen van boven, in dit geval met bemiddeling van de katholieke kerk. De winnaars waren deze keer ZVC uit Rotterdam en CSM Clamart uit Parijs.
Pinkstertoernooi 196 1964: Pinkstertoernooi. Dי match van het toernooi: Espinho uit Portugal tegen latere winnaars AZS-AWF uit Polen. Een polemiek brak los in De Gelderlander over slechts in bikini rondlopende dames op het toernooi. In de jaren tachtig kwam zoiets nog eens voor, maar toen riep de organisatie zelf de topless zonnende dames tot de orde.
Pinkstertoernooi 1965 1965: Pinkstertoernooi. Samen met de motocross in Sint Anthonis uitgegroeid tot twee belangrijke internationale evenementen in Sint Anthonis. In die dagen omschreef burgemeester Schampers Activia als 'de club die niets heeft maar alles kan'.
1965defile 1965: Activia presenteert zich op 5 juni in een defilé ter gelegenheid van de installatie van burgemeester Jans. Op de voorgrond toenmalig Activia-voorzitter Jan van Goch. Let op de officiכle Activia-vlag - nu nog steeds in gebruik.
Pinkstertoernooi 1966 1966: Pinkstertoernooi. Zowel de dames- als herenfinale ging tussen AZS AWS Warschau tegen Slavia Universita Bratislava uit Tsjecho-Slowakije. In beide gevallen wonnen de Polen.
dames1-1978-tegenVCE 1978: Dames 1 speelt in Boxmeer tegen VC Explosie voor volle tribunes.
activia heren1-1980 1980: Heren 1 in De Remmensberg
Dames Activia tegen Luctor 1980 1980: Dames 1 speelt vriendschappelijk tegen Luctor uit Rijkevoort op centercourt om de 'Rob-bokaal'. Ine Baltussen, Josי van Duijnhoven, Det van de Berg, Leny Pashouwers. Bij Luctor: Wilma Versteegen en Ria van der Cruijsen, later allebvei ook voor Activia uitkomend. Tien Verkuijlen is scheidsrechter.
zeskamp-25jarigbestaan1980-kl 1981: Zeskamp op De Brink ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van Activia.
Dames 1 activia kampioen 1982 1982: Dames 1 kampioen in de derde divisie. Francien Verhoeven, Anny van Duijnhoven, Maerten Verstegen, WIlma van de Broek, Josי van Duijnhoven, Marian van Hout, Maria Jans, Marian Huvenaars, Ria Verstegen-vd Cruijsen.

De oprichting
(door Jan van Goch)

In de jaren vijftig werden veel volleybalclubs in onze regio in hetzelfde tempo opgeheven als waarmee ze werden opgericht. Activia bleef bestaan, doch mag men daaruit niet afleiden, dat het hier meteen goed raak was. Nee, Activia heeft twee voorgangers gekend:  DSV en Smash Devils.

Jongens die in Indonesiכ gevochten hadden, introduceerden het spel in St. Anthonis/Ledeacker, met name Sjang Raaijmakers was er zף bezeten van, dat hij met Bert van Bree naar de Jonge Boerenstand toog, Achter cafי Vloet werd een net opgesteld en zo goed en zo kwaad als het ging, werd er gevolleybald, Die plek waar dat net werd gespannen is dus wel een historische plek. Aldaar een gedenksteen plaatsen is onmogelijk geworden, aangezien daar nu de woonwijk ‘De Taverne’ is verrezen.

Intussen kreeg volleybal ook weerklank op scholen voor voortgezet onderwijs in Boxmeer, Nijmegen en Uden. In laatstgenoemde plaats werd echter al in 1925 volleybal beoefend, Het was Pater Buis die het spel meebracht uit de Amerikaanse staat Illinois, Hij leerde het aan de studenten van het missiehuis Sint Willibrordus in Uden en dat was de allereerste keer dat in Nederland gevolleybald werd. Duiken me even verder terug in de geschiedenis van het volleybal, dan lenen we een stukje historie uit het zilveren jubileumboek van de NeVoBo uit 1972. ‘Op het grondgebied van de graaf van Hertford in het Engelse Hampshire, liet koningin Elisabeth op een dag omstreeks drie uur in de middag op een grasveld enkele lijnen aanbrengen. In het midden van dat grasveld liet zij een lijn ophangen. Tien dienaren van de graafschap liet zij een spel spelen dat het midden hield tussen het toen bekende handtennis en handbal, Zo was er in 1591 in Engeland al iets wat op volleybal leek. Toch moet de Amerikaan William G Morgan worden gezien als de uitvinder van het volleybal. Hij bedacht een spel waarbij hij duidelijk werd geןnspireerd door het tennis en het basketbal. Ook baseball (honkbal) leverde enkele spelregels; volleybal werd in die tijd nog gespeeld in innings, weet dr. K Rijsdorp, hoogleraar aan de universiteit van Utrecht te vertellen, en zo'n inning bestond uit de periode waarin alle spelers een servicebeurt hadden gehad. Volleybal kon toen worden gespeeld door twee personen, opgesteld aan weerszijden van het net, maar ook door meer personen, zonder beperking in hoeveelheid. Raakt de bal in het spel of bij de service de grond, dan is het spel dood. Een bal op de lijn wordt aangerekend als zijnde uit! Raakt de bal een dood voorwerp en blijft de bal in het eigen veld, dan mag worden doorgespeeld. Verder mocht je dribbelen, tot op ongeveer een meter van het net. Dit was het volleybal zoals William G Morgan het in 1895 uitdacht. Voor dames was er nog een andere regel; om hun vingers te sparen mochten zij een bal opvangen 'in tweeכn’.
Tot zover de passage uit het jubileumboek van de NeVoBo. In datzelfde boek staan twee foto’s van het jaarlijkse Activia-toernooi met als tekst: ‘Door de sponsoring zet de professionalisering van de top zich voort. Maar diezelfde topspelers zijn weer echte liefhebbers als ze op het openluchttoernooi van Sint Anthonis spelen. Voor velen een hoogtepunt en in ieder geval een ontspannen afsluiting van het seizoen.’
Ons Pinkstertoernooi heeft altijd hoog aangeschreven gestaan bij de NeVoBo-top. Jarenlang zijn bondsvoorzitter Piet de Bruin en mensen als Peter van Dorst, Ad Polman, Joost Veeger en andere prominenten, met hun echtgenotes hier te gast.

Pakken we de draad van de Activia geschiedschrijving weer op, dan belanden we in het jaar 1954. Sint-Tunnisse jongens die in Boxmeer en Nijmegen naar school gingen en daar het volleybal leerden, wilden hier hun eigen club stichten, Dat waren Vic Dekkers, Jan van Goch, Wim van Hulst, Cor van Kenpen, Piet Kuppens, Louis van Loosbroek, Frans Verbeeck, Gerrit Verbruggen, Piet Weijmans en Jan Willems. Al snel kwamen er meer liefhebbers als Sjang Raaijmakers en Bert van Bree. Ze sloten zich aan bij voetbalclub DSV. Naast het voetbalveld kreeg men een oefenveld toegewezen.  Bert van Bree fungeerde als tussenpersoon tussen DSV-bestuur en volleyballers. Maar met de komst van de winter kwam ook de liquidatie. Wat wil je ook als er geen zaal is?

DSV

In 1955 werd in het voorjaar vol goede moed weer opnieuw begonnen. Opnieuw onder DSV, doch slechts van korte duur, De jongens streefden naar eigen identiteit en gingen spelen onder de naam Smash Devils. Dat vond DSV begrijpelijk niet zo leuk, maar het werd getolereerd. Kort daarop liep het toch op een scheiding uit en als vrienden ging men uiteen. Bij de boedelscheiding mochten de Smash Devils zelfs het net en de bal houden. Op eigen  benen werd er door de Smash Devils hard gewerkt om er iets goeds van te maken, Als clubkleuren werden rood en zwart aangenomen. Rood vanwege de ‘Devils’ en de zwarte broek hadden de jongens al vanwege  de school. Donkere kleuren waren daarom ook te verkiezen omdat praktisch steeds buiten gespeeld werd. Als shirt gold een donkerrood overhemd, toen erg in zwang. Die naam Smash Devils deed trouwens best wel vervaarlijk aan. Er werd langs de lijnen niettemin wel eens meesmuilend gezegd: "Ze kunnen alles  behalve smashen!" Misschien was Red Devils minder pretentieus geweest.

Op een dag kwam iemand op de gedachte de rode shirts te lenen van de voetbalploeg van zuivelfabriek De Eendracht. Ieder zocht zo z'n mannetje uit. Zuivelaars als Piet Hofmans, Wim Pennings, Jan van Tienen en anderen leenden zo hun tricot uit. Het had best zo kunnen zijn, dat de Smash Devils/Activia clubkleur geel geworden was als die zuivelmannen geel hadden gedragen. Dat zou ook logischer zijn geweest gezien de kleuren van boter en kaas. Of wit vanwege de melk en yoghurt. Waarom die zuivelaars rood droegen is nooit duidelijk geworden. Rood werkt furieus op een stier en die heeft weer van doen met de koe en die zorgde dat die zuivelfabriek aan het draaien bleef. Wellicht was dit een verklaring voor dat rood.

In tijden dat voetbal een soort alleenheerschappij kende, was het toch wel moeilijk het volleybal als even volwaardige sport op gang te krijgen. Zo kon het gebeuren dat de Smash Devils een toernooitje mocht organiseren op zondagmiddag op het DSV-bijveld. Maar de volleybalscheidsrechters mochten geen fluit gebruiken. Vloog bij een wedstrijd of training de bal bij iemand in de tuin, dan gebeurde het niet zelden dat die voorlopig niet werd teruggegeven. En aangezien de club maar ייn bal rijk was, kon men niets anders doen dan huiswaarts keren. Ook de naam ‘volleybal’ was een moeilijk woord, De club kreeg predikaten als vrolliebal, volliebal, vollybal, vollingbal, enzovoorts.

Verborgen Dames

Bij de benaming  ‘Vrolliebal’ rijzen er associaties met ‘vrollie’, het dialect voor ‘vrouwvolk’. Gingen de dames ook aan het volleyballen? Jazeker, maar dan wel min of meer onder kerkelijk toezicht. Vicaris Haerkens had het spel zo'n beetje bestudeerd bij de jongens. Hij trommelde een stel dames op en onder zijn leiding gingen toekomstige sterren als Nellie Dekkers (van Helm), Annie Veldpaus, Annie van Goch, Jo Willems, Joke Dekkers, Ans Manders, Doortje en Marjan de Best, Josי Dekkers en Ellie van de Vorle aan de slag. De Vicaris duldde geen publiek, waarschijnlijk om meespelen en pesterijtjes van jongens te voorkomen. Hij verborg zich dan ook steeds met zijn ‘harem’. Hadden de jongens ontdekt, dat de dames achter de landbouwschool trainden, dan ging de Vicaris de volgende keer naar een nieuwe schuilplaats. En zo trok die ‘processie der maagden’ naar plaatsen achter (ja altijd achter) de huishoudschool, de blokhut en zaal Wilhelmina. Zelf speelde de Vicaris wel mee met de dames, maar dat zal wel iets te maken hebben met de toog die hij droeg.

L'histoire se rיpטte: het werd weer winter en al wat volleybal was, sneeuwde onder. Zou het dan nooit mogen lukken in St.Tunnis/Leker? Jawel, de hoop was gevestigd op 1956. In dat jaar zou er een gymnastieklokaal worden gebouwd aan de Hoefstraat.

In augustus 1956 kwam de nieuwe gymnastiekzaal gereed, Er waren wat officiכle toestanden zoals het optreden van een Eindhovense turnclub. Inspekteur Timmers van gymnastiekonderwijs op lagere scholen hield een interessante toespraak.  Onderwijsinspectrice mevrouw Op de Coul viel in slaap tijdens die speech, werd wakker gepord en zei in haar woordje dat ze zeer onder de indruk was van hetgeen de heer Timmers had gezegd...

Ai vrij snel na de ingebruikname van deze zaal raakt hier en daar het volleybalbloed toch weer aan het koken. Een paar enthousiastelingen, overgebleven van Smash Devils, vroegen zich af hoe het nu verder moest. Toch maar weer een club oprichten? Driemaal is scheepsrecht! Och, er bleken te weinig liefhebbers te zijn om de hoge kosten te kunnen opbrengen. Ineens kwam uit onverwachte hoek de helpende hand. Er gingen stemmen op in de richting van een wandelclub. Toen daartoe enkele volleyballers benaderd werden, zagen deze een mogelijkheid; we richten een wandel/volleybalclub op. De volleyballers wilden best mee gaan ‘tippelen' en wie weet zouden wandelaars volleybalminded worden.

Na een paar oriכnterende gesprekken werd op 12 oktober overgegaan tot de oprichting van de vereniging RKSV Activia. In de woelige jaren zestig, toen de ontkerstening land en volk teisterde, is die officiכle naam RKSV Activia geruisloos overgegaan in VC Activia en zo heet de club vandaag de dag nog, met uitzondering van het sponsor-voorvoegsel ‘TSL’. Op de bijzonder fraaie clubvlag prijkt evenwel nog steeds de stichtingsnaam en niemand die er ook maar over peinst dit op dat kostbare doek te veranderen. 

Oprichting

Activia aanschouwde het levenslicht in cafי ‘t Hert. Bij de geboorte waren aanwezig: Wim Jans uit Oploo, Jan van Goch, Louis van Loosbroek, Henk Schreuder, Paul Sommers, Jan Verbeek en Leo Verhofstad. Laatstgenoemde leidde de bijeenkomst en werd ook maar meteen voorzitter gemaakt. Louis werd secretaris en Jan van Goch penningmeester. Op de vraag uit de groep of de club nu officieel een feit was, antwoordde Leo bevestigend en een blik op de klok vertelde dat het toen 21.10 uur was. Terwijl binnen zeven man de club aan het oprichten waren, stonden buiten minstens evenveel dames ongeduldig te trappelen, Het was in de tijd dat cafיs taboe waren voor het vrouwvolk. Althans een zichzelf respecterende dame kwam daar niet binnen. Dus zou je kunnen zeggen dat Activia na 21.10uur binnen- en buitenleden kende. Immers, die dames wilden ook graag lid worden maar dat ging zomaar niet. Kon dat wel, een gemende vereniging? Boze tongen beweerden  dat daar alleen maar ‘kwellijks’ van kon komen. Alles was gescheiden in het dorp; Boerenbond,  Jonge Boerenstand, Harmonie, voetbalclub, verkenners en welpen voor het mansvolk; Boerinnenbond en gidsen voor het vrouwvolk. En oh ja, er was ook zondags ‘Familie’ voor de mannen in de kerk en daarna ‘Congregatie' voor de vrouwen. Heel, heel voorzichtig werd er al ‘aan gemengd gedaan’ bij de toneelclub, maar dat was voorheen ook alleen maar voor mannen. Ja, zelfs in vrouwenrollen. De ‘zeven wijze mannen’ bogen zich aldus in 't Hert over ‘het vrouwenprobleem’. Het waren meer zeven snotjongen. Immers' de gemiddelde leeftijd lag onder de 20 jaar! Ze kwamen tot de conclusie, dat er een doorbraak moest komen: Activia zou een gemengde vereniging worden; Voor wat betreft het wandelen werd dat al meteen geregeld. Tijdens die bespreking werden de termen ‘wandelen' en ‘tippelen’ gelijkwaardig gebezigd, Het woord ‘tippelen' was toen hier in ieder geval nog geen belast woord. Toen de jongens tegen de meisjes zeiden dat ze mochten meetippelen als de jongens gingen wandelen, vond men dat heel gewoon. Van binnen uit werden de kleumende dames op de hoogte gehouden. Daar stonden op de stoep hoofdzakelijk dames uit de Vicaris-ploeg alsook bijvoorbeeld Lien en Annie Gieben. Aan de  wachtende dames werd  tenslotte het volgende meegedeeld. De wandelafdeling van de club zou gemengd worden. Voor wat betreft het volleybal voor dames zou eerst met de pastoor en de vicaris worden gesproken. De laatste moest bewogen worden tot opheffen van zijn equipe, De dames zelf hadden daar geen moeite mee, ze zouden toch wel naar Activia kunnen. Maar goed, het nieuwbakken bestuur wilde de zaken goed aanpakken.

Kerkelijke goedkeuring

Pastoor Kerssemakers toonde zich bijzonder ingenomen met de oprichting van de nieuwe club. Hij vond het verfrissend en met het gemengde karakter had hij helemaal geen problemen. Prompt werd hij uitgenodigd geestelijk adviseur te worden en hij stemde toe. Zelf was hij a-sportief maar hem boeide het educatieve dat in het verenigingsleven ligt opgesloten. De vicaris wilde ook niet moeilijk doen en aldus kon Activia helemaal ‘op gemengd overschakelen’. De bevolking had er meer moeite mee, vooral met dames die in lange sportbroek of short door het dorp fietsten.

Activia was dus Activia geworden. Oh ja, de naam: op de oprichtingsvergadering kwam Louis met 4 namen op de proppen:  "Sint Tunnis",  "Oelbroeck" (zo heette Sint Anthonis in vorige eeuwen), "Roda" en "Activia". Het werd dus Activia, een gewaagde keus omdat zo’n naam tot iets verplicht, Misschien schuilt hierin wel het succes van de club, men was het aan de naam verplicht actief te zijn tot in lengte van dagen. En wie nu de staat van dienst van Activia bekijkt zal moeten toegeven, dat die keuze van de clubnaam echt niet geflatteerd is.